சங்கீதம் 23 பிரசங்க குறிப்பு
தலைப்பு: கர்த்தர் என் மேய்ப்பர்: மேய்ப்பனின் பரிபூரண பராமரிப்பு
மைய வசனம்: சங்கீதம் 23:1 – “கர்த்தர் என் மேய்ப்பராயிருக்கிறார்; நான் தாழ்ச்சியடையேன்.”
அறிமுகம் (Introduction):
- சங்கீதம் 23, விவிலியத்தில் மிகவும் பிரியமான அதிகாரங்களில் ஒன்று. இதை எழுதிய தாவீது, ஒரு ராஜாவாக மட்டுமல்ல, ஒரு மேய்ப்பனாகவும் இருந்தவர். எனவே, அவர் வெறும் கற்பனையில் இதை எழுதவில்லை, தனது சொந்த அனுபவத்திலிருந்து தேவனுடனான உறவை விவரிக்கிறார்.
- இந்த சங்கீதம் “கர்த்தர் ஒரு மேய்ப்பர்” என்று சொல்லவில்லை, “கர்த்தர் என் மேய்ப்பர்” என்று சொல்கிறது. இது தேவனுடன் நமக்கு இருக்க வேண்டிய தனிப்பட்ட, நெருங்கிய உறவை வலியுறுத்துகிறது.
- இன்று, நமது வாழ்க்கையின் மேய்ப்பனாக கர்த்தர் எப்படி மூன்று முக்கிய வழிகளில் செயல்படுகிறார் என்பதை இந்த சங்கீதத்தின் மூலம் தியானிக்கப் போகிறோம்.
பிரதான பகுதி (Body of the Sermon):
இந்த சங்கீதத்தை மூன்று முக்கிய பகுதிகளாகப் பிரிக்கலாம்:
- மேய்ப்பனின் தற்போதைய பராமரிப்பு (வச. 1-3)
- மேய்ப்பனின் நெருக்கடியான நேர பாதுகாப்பு (வச. 4)
- மேய்ப்பனின் நித்திய ஆசீர்வாதம் (வச. 5-6)
பகுதி 1: தேவைகளை சந்திக்கும் மேய்ப்பன் (வசனங்கள் 1-3)
- அ. அவர் என் போஷகர் (He is my Provider)
- வசனம் 1: “கர்த்தர் என் மேய்ப்பர், நான் தாழ்ச்சியடையேன்.”
- விளக்கம்: ஆடுகளுக்கு எது தேவை, எப்போது தேவை என்பது மேய்ப்பனுக்குத் தெரியும். அதுபோல, நமது தேவைகளை அறிந்த தேவன், அவற்றை நிறைவு செய்வார் என்ற முழுமையான நம்பிக்கை இது. குறைவுபடுதல் என்பது பொருள் ரீதியாக மட்டுமல்ல, உணர்வு ரீதியாகவும், ஆவிக்குரிய ரீதியாகவும் இருக்கலாம். தேவன் என் மேய்ப்பராக இருந்தால், எனக்கு எந்தக் குறையும் இல்லை.
- வசன ஆதாரம்: பிலிப்பியர் 4:19 – “என் தேவன் தம்முடைய ஐசுவரியத்தின்படி உங்கள் குறைவையெல்லாம் கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள் மகிமையிலே நிறைவாக்குவார்.”
- ஆ. அவர் எனக்கு இளைப்பாறுதல் தருகிறார் (He gives me Rest)
- வசனம் 2: “அவர் என்னைப் புல்லுள்ள இடங்களில் மேய்த்து, அமர்ந்த தண்ணீர்கள் அண்டையில் என்னைக் கொண்டுபோய்விடுகிறார்.”
- விளக்கம்: ஆடுகள் பயந்திருந்தால் படுத்து இளைப்பாறாது. பாதுகாப்பான சூழலில்தான் அது ஓய்வெடுக்கும். இன்றைய வேகமான, பதட்டமான உலகில், தேவன் மட்டுமே நமக்கு உண்மையான சமாதானத்தையும், ஆவிக்குரிய இளைப்பாறுதலையும் தர முடியும்.
- வசன ஆதாரம்: மத்தேயு 11:28 – “வருத்தப்பட்டுப் பாரஞ்சுமக்கிறவர்களே! நீங்கள் எல்லாரும் என்னிடத்தில் வாருங்கள்; நான் உங்களுக்கு இளைப்பாறுதல் தருவேன்.”
- இ. அவர் என் ஆத்துமாவைத் தேற்றுகிறார் (He restores my Soul)
- வசனம் 3: “அவர் என் ஆத்துமாவைத் தேற்றி, தம்முடைய நாமத்தினிமித்தம் என்னை நீதியின் பாதைகளில் நடத்துகிறார்.”
- விளக்கம்: சோர்ந்துபோன, வழிதவறிய ஆட்டை மேய்ப்பன் தேடிச் சென்று தூக்கிச் சுமப்பது போல, நாம் ஆவிக்குரிய விதத்தில் சோர்ந்து போகும்போது, தேவன் நம்மைப் புதுப்பிக்கிறார். அவர் நம்மை சரியான பாதையில் நடத்துகிறார். அது நமது நன்மைக்கு மட்டுமல்ல, அவருடைய நாமத்தின் மகிமைக்காகவும்.
- வசன ஆதாரம்: 2 கொரிந்தியர் 5:17 – “ஒருவன் கிறிஸ்துவுக்குள்ளிருந்தால் புதுச்சிருஷ்டியாயிருக்கிறான்; பழையவைகள் ஒழிந்துபோயின, எல்லாம் புதிதாயின.”
பகுதி 2: பாதுகாத்து வழிநடத்தும் மேய்ப்பன் (வசனம் 4)
- அ. இருளான பள்ளத்தாக்கில் பிரசன்னம் (Presence in the Dark Valley)
- வசனம் 4a: “நான் மரண இருளின் பள்ளத்தாக்கிலே நடந்தாலும் பொல்லாப்புக்குப் பயப்படேன்; தேவரீர் என்னோடேகூட இருக்கிறீர்.”
- விளக்கம்: கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை என்பது பிரச்சனை இல்லாத வாழ்க்கை அல்ல. ஆனால், பிரச்சனைக்கு நடுவில் தேவன் நம்மோடு இருக்கிறார் என்பதே வித்தியாசம். பள்ளத்தாக்கு நிரந்தரமானதல்ல, நாம் அதன் வழியே “நடந்து” செல்கிறோம். பயத்தை நீக்குவது சூழ்நிலை மாறுவது அல்ல, மேய்ப்பனின் பிரசன்னமே.
- வசன ஆதாரம்: ஏசாயா 43:2 – “நீ தண்ணீர்களைக் கடக்கும்போது நான் உன்னோடே இருப்பேன்; நீ ஆறுகளைக் கடக்கும்போது அவைகள் உன்மேல் புரள்வதில்லை.”
- ஆ. கோலும் தடியும் தரும் ஆறுதல் (Comfort from the Rod and Staff)
- வசனம் 4b: “உமது கோலும் உமது தடியும் என்னைத் தேற்றும்.”
- விளக்கம்: ‘கோல்’ (Rod) என்பது எதிரிகளிடமிருந்து பாதுகாக்கப் பயன்படுவது. ‘தடி’ (Staff) என்பது வழிதவறும் ஆடுகளை மெதுவாக இழுத்து வழிநடத்தப் பயன்படுவது. தேவனின் கண்டிப்பும் (Discipline), வழிநடத்துதலும் (Guidance) நமது பாதுகாப்புக்கும் ஆறுதலுக்குமே அன்றி, நம்மைக் காயப்படுத்த அல்ல.
- வசன ஆதாரம்: யோவான் 10:11 – “நானே நல்ல மேய்ப்பன்; நல்ல மேய்ப்பன் ஆடுகளுக்காகத் தன் ஜீவனைக் கொடுக்கிறான்.”
பகுதி 3: ஆசீர்வதித்து அரவணைக்கும் மேய்ப்பன் (வசனங்கள் 5-6)
- அ. சத்துருக்களுக்கு முன்பாக கௌரவம் (Honor before Enemies)
- வசனம் 5a: “என் சத்துருக்களுக்கு முன்பாக நீர் எனக்கு ஒரு பந்தியை ஆயத்தப்படுத்துகிறீர்; என் தலையை எண்ணெயால் அபிஷேகம்பண்ணுகிறீர்.”
- விளக்கம்: தேவன் நம்மைத் தனிமையில் ஆசீர்வதிப்பவர் மட்டுமல்ல, நமக்கு விரோதமான சக்திகளுக்கு முன்பாகவே நம்மை உயர்த்தி, கௌரவப்படுத்தி, கொண்டாடுபவர். எண்ணெய் பூசுதல் என்பது மகிழ்ச்சி, சந்தோஷம் மற்றும் ஆசீர்வாதத்தின் அடையாளம்.
- ஆ. நிரம்பி வழியும் பாத்திரம் (Overflowing Blessings)
- வசனம் 5b: “என் பாத்திரம் நிரம்பி வழிகிறது.”
- விளக்கம்: நமது மேய்ப்பன் கஞ்சத்தனமானவர் அல்ல. அவர் கொடுக்கும் ஆசீர்வாதங்கள் நமது தேவைகளுக்குச் சரியாக இருப்பது மட்டுமல்ல, அது மற்றவர்களுக்கும் வழியும் அளவுக்கு அபரிமிதமாக இருக்கிறது.
- வசன ஆதாரம்: எபேசியர் 3:20 – “நாம் வேண்டிக்கொள்ளுகிறதற்கும் நினைக்கிறதற்கும் மிகவும் அதிகமாய் நமக்குள்ளே கிரியைசெய்கிற வல்லமையின்படியே, நமக்குச் செய்ய வல்லவராகிய அவருக்கு…”
- இ. நித்திய பாதுகாப்பு (Eternal Security)
- வசனம் 6: “என் ஜீவனுள்ள நாளெல்லாம் நன்மையும் கிருபையும் என்னைத் தொடரும்; நான் கர்த்தருடைய வீட்டிலே நீடித்த நாள்களாய் நிலைத்திருப்பேன்.”
- விளக்கம்: இது ஒரு அற்புதமான வாக்குத்தத்தம். தேவனின் நன்மையும், மாறாத கிருபையும் (எபிரேயத்தில் ‘ஹெசெட்’) நம்மை ஒரு பாதுகாவலனைப் போல பின்தொடரும். நமது பயணம் இந்த பூமியில் முடிவதில்லை. அது கர்த்தருடைய பிரசன்னத்தில் நித்தியமாக தொடரும்.
- வசன ஆதாரம்: யோவான் 14:2 – “என் பிதாவின் வீட்டில் அநேக வாசஸ்தலங்கள் உண்டு… உங்களுக்கு ஒரு ஸ்தலத்தை ஆயத்தம்பண்ணப்போகிறேன்.”
முடிவுரை (Conclusion):
- சங்கீதம் 23 ஒரு அழகிய கவிதை மட்டுமல்ல, அது ஒரு வாக்குத்தத்தத்தின் பெட்டகம்.
- தற்போதைய தேவைகளுக்கு: அவர் நம்மைப் போஷித்து, இளைப்பாறுதல் தந்து, ஆத்துமாவைத் தேற்றுகிறார்.
- நெருக்கடியான நேரங்களில்: மரண இருளின் பள்ளத்தாக்கிலும் அவர் நம்மோடுகூட இருந்து பாதுகாக்கிறார்.
- எதிர்காலத்திற்கு: நிரம்பி வழியும் ஆசீர்வாதங்களையும், நித்திய ஜீவனையும் வாக்களிக்கிறார்.
சங்கீதம் 23 கதை: வழிகாட்டி லியோவும் சிறுவன் தானியேலும்
ஒரு பெரிய மலை முகாமிற்கு, நகரத்தில் வளர்ந்த தானியேல் என்ற சிறுவன் முதல் முறையாக வந்திருந்தான். சுற்றிலும் உயர்ந்த மரங்கள், அடர்ந்த காடுகள், கரடுமுரடான பாதைகள். அவனுக்கு உள்ளுக்குள் ஒருவித பயம். ‘இந்த மலையில் நான் தொலைந்துவிட்டால் என்ன செய்வது?’ என்று நினைத்தான்.
அப்போது, அந்த முகாமின் அனுபவமிக்க வழிகாட்டியான லியோ, தானியேலின் அருகில் வந்தார். அவனது தோளில் கைபோட்டு, “தானியேல், பயப்படாதே. இந்த மலை எனக்கு அத்துப்படி. நீ என் கூடவே இருந்தால் போதும், உனக்கு ஒரு குறையும் வராது, ஒரு ஆபத்தும் வராது. நான் உன்னைப் பத்திரமாக చూసుకుంటాను,” என்றார். லியோவின் உறுதியான வார்த்தைகள் தானியேலுக்குள் நம்பிக்கையை விதைத்தன.
(வசனம் 1-2: தேவைகளை சந்தித்தல்)
பயணம் தொடங்கியது. லியோ, தானியேலை மிகவும் அழகான, பசுமையான புல்வெளிக்கு அழைத்துச் சென்றார். அங்கே அமைதியாக ஒரு நீரோடை ஓடிக்கொண்டிருந்தது. லியோ தன் பையிலிருந்து சுவையான பழங்களையும், ரொட்டியையும் எடுத்துக் கொடுத்தார். தானியேல் பசியாறி, அந்த அமைதியான ஓடையில் кристально чистое நீர் அருந்தினான். அவனது பயமெல்லாம் பறந்துபோய், மனதில் ஒருவித இளைப்பாறுதல் உண்டானது. லியோ சொன்னது சரிதான், அவருடன் இருந்தால் ஒரு குறையும் இல்லை.
(வசனம் 3-4: பாதுகாத்து வழிநடத்துதல்)
சிறிது நேரத்தில், பாதை கடினமாகியது. வானம் இருட்டத் தொடங்கியது. திடீரென்று, அவர்கள் ‘இருண்ட குகை’ என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பெரிய குகையைக் கடக்க வேண்டியிருந்தது. உள்ளே кромешная тьма. વિચિત્રமான சத்தங்கள் கேட்டன. தானியேலின் இதயம் வேகமாக அடிக்கத் தொடங்கியது. அவன் பயத்தில் உறைந்து நின்றான்.
உடனே லியோ தன் பையிலிருந்து ஒரு சக்திவாய்ந்த கைவிளக்கை (Torchlight) எடுத்தார். அதன் ஒளி குகையின் இருளைக் கிழித்தது. அது எதிரே வரும் ஆபத்துகளை விரட்டும் ‘கோல்’ போல இருந்தது. பிறகு, அவர் தன் மற்றொரு கையிலிருந்த உறுதியான கைத்தடியை ஊன்றி, தானியேலின் தோளை அணைத்து, “நான் இங்கேதான் இருக்கிறேன், தானியேல். என் சத்தத்தைக் கேட்டு என் பின்னாலேயே வா,” என்றார். அந்த ஆதரவான கை, அவனை வழிநடத்தும் ‘தடி’ போல இருந்தது. லியோவின் பிரசன்னத்தால், அந்த மரண இருள் போன்ற குகையிலும் தானியேல் பயமின்றி நடந்தான்.
(வசனம் 5: ஆசீர்வதித்து உயர்த்துதல்)
குகையைக் கடந்து வெளியே வந்தபோது, லேசான தூறலுடன் குளிராக இருந்தது. தானியேல் சோர்வாக இருந்தான். அவனைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்த மற்ற சில சிறுவர்கள், ‘இவன் பயந்துவிட்டான்’ என்று தங்களுக்குள் சிரித்தனர்.
ஆனால் லியோ, அதைப் பொருட்படுத்தாமல், ஒரு பாறையின் மீது தானியேலை அமர வைத்தார். தன் பையிலிருந்து ஒரு குடுவையை எடுத்து, சூடான தேநீரை ஒரு கோப்பையில் ஊற்றிக் கொடுத்தார். அது அந்த குளிருக்கு இதமாக இருந்தது. பிறகு, ஒரு இனிப்புப் பண்டத்தை அவனுக்குக் கொடுத்தார். எதிரில் மற்றவர்கள் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே, லியோ அவனுக்குக் கொடுத்த அந்த சின்னஞ்சிறு விருந்து, ஒரு ராஜாவுக்குரிய பந்தியைப் போல அவனுக்குத் தோன்றியது. அவனது முகம் மகிழ்ச்சியால் பிரகாசித்தது. அவனது சின்னக் கோப்பை, லியோவின் அன்பால் நிரம்பி வழிந்தது.
(வசனம் 6: நித்திய நம்பிக்கை)
பயணம் முடிந்து முகாமை நோக்கி அவர்கள் திரும்பும்போது, சூரியன் அஸ்தமித்து, வானம் அழகாகக் காட்சியளித்தது. லியோ தானியேலிடம் சொன்னார், “பார்த்தாயா, நீ என்னை நம்பினாய். அதனால், இந்த கடினமான பயணத்திலும் நன்மையும் பாதுகாப்பும் உன்னைத் தொடர்ந்தது. நீ இப்போது பத்திரமாக നമ്മുടെ முகாமிற்குத் திரும்பிவிட்டாய்.”
அன்று இரவு, தன் கூடாரத்தில் பாதுகாப்பாகப் படுத்திருந்த தானியேல் நினைத்துக்கொண்டான்: ‘லியோ என்ற வழிகாட்டி என்னுடன் இருந்ததால், என் பயணம் பாதுகாப்பாகவும் ஆசீர்வாதமாகவும் இருந்தது. அதுபோல, என் வாழ்க்கை பயணத்தில் உண்மையான மேய்ப்பராகிய தேவன் என்னோடு இருந்தால், என் வாழ்நாள் முழுவதும் நன்மையும் கிருபையும் என்னைத் தொடரும். cuối cùng, நான் அவருடைய வீட்டில் என்றென்றும் நிலைத்திருப்பேன்.’
கதையின் நீதி:
நமது வாழ்க்கைப் பயணத்தில் வரும் காடுகளும், பள்ளத்தாக்குகளும், குகைகளும் நம்மைப் பயமுறுத்தலாம். ஆனால், நமது நல்ல மேய்ப்பராகிய இயேசுவின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டால், அவர் நம் தேவைகளைச் சந்திப்பார், இருளில் பாதுகாப்பார், நம்மை ஆசீர்வதித்து, நித்திய வீட்டிற்கு நிச்சயம் வழிநடத்துவார்.